2015

onze overleden medebroeders

18 Januari te Hasselt

Leo (Nicolaas) MEYERS, geboren te Smeermaas, 87 jaar oud, 67 jaar minderbroeder, 60 jaar priester.

Van 1957 tot 1985 was hij missionaris in Kanzenze en Kabondo-Dianda (Kongo), waar hij erg gewaardeerd werd door de mensen omwille van zijn inzet en toewijding, zijn humor en enthousiasme. Na zijn definitieve terugkeer in België was hij de bezieler van gebedsgroepen en bedevaarten vanuit de gemeenschap van Sint-Truiden.

20 Januari te Deurne

Ton van Oosterhout, 70 jaar oud, 44 jaar minderbroeder en 34 jaar priester.

Ton wordt geboren in Baarn en stamt uit een groot gezin. Hij begint in 1968 zijn kandidatuur bij de franciscanen in de Bilt en studeert theologie aan de KTHU. In 1970 treedt hij in bij de franciscanen. In 1977 verhuist hij naar Megen en is godsdienstleraar in Oss. Na zijn diakenwijding in 1979 wordt hij assistent in de nieuwe parochie H. Franciscus van Assisië in Venray, het Bruukske, waar hij in 1980 priester wordt gewijd. In november 1983 wordt Ton pastor van huize Het Rijtven, in Deurne en dat blijft hij met hart en ziel tot zijn pensioengerechtigde leeftijd. Hij toont zich een meevoelend en bewogen mens voor de bewoners met een verstandelijke beperking; een man met rijke gaven, creatief en met een groot hart. Ook na zijn pensioen vervult hij nog allerlei taken in Deurne en omgeving. En binnen de franciscaanse gemeenschap neemt hij ook een aantal taken op zich. Zo was hij lid van de redactie van het tijdschrift Franciscanen.nl.

9 Februari te Weert

Guus (Sergius) Reintjes, 88 jaar oud, 68 jaar minderbroeder en 61 jaar priester.

In 1953 ontvangt Guus in Weert de priesterwijding. Na ‘Maastricht’ is hij leraar in Katwijk aan de Rijn en gaat hij schei- en natuurkunde studeren in Leiden. In 1965 doet hij zijn doctoraal examen. Hij wordt dan rector van het gymnasium in Megen. Van 1967 tot 1983 is hij leraar en directeur van het Jan Brugmancollege in Bolsward. Later ook gardiaan van de regionale communiteit van de Minderbroeders. In 1983 volgt zijn benoeming tot gardiaan in Weert en tot directeur van het Kloosterbejaardenoord, het latere zorgcentrum Hieronymus. In 1995 wordt Guus gardiaan van de communiteit in Venlo. Na zijn werkzame leven keert hij terug naar Weert. Maar ook hier blijft hij actief. Hij is assistent van de F.L.O. in Nederweert, geeft Bijbelcursussen. Hij is ook een verwoed schaker. Dan gaat hij zonder veel te klagen toch zichtbaar achteruit. Op zondag 8 februari gaat hij met zijn laatste krachten nog voor in de Eucharistieviering. ’s Avonds op weg naar de recreatie met de andere broeders, wordt hij onwel. De dokter vertrouwt het niet en laat hem naar het Sint Jans Gasthuis brengen. Daar is hij, totaal onverwacht, gestorven in de vroege morgen. Aan een lang en arbeidzaam leven, met altijd veel verantwoordelijkheid, kwam een vredig einde.

11 Juni te Weert

Eddy (Edward) van Daal, 93 jaar oud en 67 jaar minderbroeder.

In 1948 trad Eddy in bij de franciscanen. In 1956 vertrok hij als missionaris naar het toenmalig Nieuw-Guinea, thans Papua. Op vele terreinen was hij daar werkzaam. Een harde werker als timmerman en in huishoudelijk werk. Veel beleefde hij aan het werken met jongeren. 28 Jaar werkte hij ‘in de missie’, en dat met hart en ziel, als een vroom mens, en als een echte franciscaan in alle eenvoud en beschikbaarheid. In 1984 keert hij terug naar Nederland.

Hij wordt koster en tuinman in Venlo. Tot zijn tachtigste levensjaar. Toen werd hij zwaar ziek. Hij moest Venlo verlaten en vanaf 2003 werd Weert zijn thuis. Eddy had een grote verering voor Maria. Hij besteedde een groot deel van zijn tijd aan het maken van rozenkransen. Totdat het niet meer ging omdat zijn vingers te stram werden. Meer en meer in stilte en teruggetrokken, maar altijd deelnemend aan de gebedstijden en liturgische vieringen, bracht hij zijn tijd door. Dankbaar voor alle hulp die hem geboden werd. Zijn dood kwam niet onverwacht. Op donderdag 11 juni, ’s avonds omstreeks half acht, kwam Zuster Dood hem halen.

22 Juni in het LUMC te Leiden

Ids (Vigilius) Rijper, 89 jaar oud, jaar minderbroeder en 61 jaar priester.

In 1947 treedt Ids in bij de franciscanen. In 1951 wordt hij naar onze missie in Indonesië gezonden en voltooit daar zijn theologische studie. In 1954 wordt hij priester gewijd. Na zijn wijding studeert hij enkele jaren aan de T.H. in Bandung, gaat lesgeven, maar tegelijk is hij pastoor van een parochie in Jakarta. Dan krijgt hij de opdracht filosofie te studeren in Nijmegen. Terug in Indonesië wordt hij lector in de filosofie in een van de opleidingshuizen van de orde. Van 1972 tot 1985 is hij pastoor in verschillende parochies in het bisdom Bogor en tevens vicaris-generaal van het bisdom. Van 1985 tot 1994 geeft hij regelmatig retraites. In 1996 keert Ids definitief terug naar Nederland en wordt lid van de communiteit Rijnsburgerweg in Leiden. Na opheffing van deze communiteit verhuist Ids naar Warmond. Hij kent daar goede jaren, ondanks pijn en ongemak vanwege zijn reumatische aandoening. Hij wordt opgenomen in het ziekenhuis in Leiden waar hij rustig wacht op zuster dood.

28 Juni te Belo Horizonte (Brazilië)

Mariano (Frans) Gijsen, 94 jaar oud, 68 jaar minderbroeder en 62 jaar priester.

In 1946 treedt Frans in bij de franciscanen. In 1953 werd hij priester gewijd. Een jaar later vertrok hij naar Brazilië en kiest daar voor de naam Mariano. Een goede 30 jaar heeft Mariano gewerkt als pastor in verschillende plaatsen in Minas Gerais en tenslotte in Rio de Janeiro. Mariano stond dicht bij de mensen en was bereid om ongebaande wegen in te slaan. Sinds 1986 ging zijn bijzondere aandacht uit naar de straatkinderen. Deze kinderen toonden hem de weg die hij moest gaan. Voor hen heeft hij zich met hart en ziel ingezet, eerst in Rio de Janeiro, later in Belo Horizonte. Hij was voor de duvel niet bang – niet voor de kinderen van de straat, maar ook niet voor de overheden. In Rio werd hij bedreigd en kwam zijn leven in gevaar. Hij verhuisde naar Belo Horizonte. Daar vond hij erkenning en vond steun, tot in Nederland toe. Met steun van de stichting ‘Broeder Zon’ heeft hij verschillende huizen kunnen openen om straatkinderen op te vangen. De laatste jaren waren zwaar voor hem. Steeds meer moest hij loslaten: de straatkinderen, zijn werk en ook steeds meer zijn gezondheid. Hij belandde in het ziekenhuis, waar hij uiteindelijk zijn leven in dankbaarheid mocht teruggegeven aan de Heer.

2 Juli te Warmond

Johan Cornelis (Alfred) Stokman, 92 jaar oud, 71 jaar minderbroeder en 65 jaar priester.

In 1943 treedt hij in bij de franciscanen, hij wordt uitgezonden naar de missie in Pakistan, toen nog Brits Indië, voltooit zijn theologische studie en wordt in Karachi priester gewijd. Eenenvijftig jaar heeft Alfred geleefd en gewerkt in Pakistan. De eerste periode als pastor van de Engelssprekende parochies in Karachi; een tweede, lange periode als pastor van de Urdu/Punjabi-sprekende gemeenschap in Hyderabad. Een derde periode als ziekenhuispastor van het Holy Family Hospital te Karachi. Zijn leven lang heeft hij zich solidair gevoeld met de verdrukten, met arme en zieke mensen, met de straatvegers. Mensen die maatschappelijk tot de laagste klasse behoren. Bekommernis met zieken voor wie in de ziekenhuizen geen plaats was, met melaatsen die op straat lagen. Bewogen om mensen in hun ellende. Zijn omgang met vele gemarginaliseerde mensen confronteert hem ook met zichzelf, met zijn eigen kwetsbaarheid. In 1998 keert Alfred definitief terug naar Nederland en gaat wonen in Warmond. Ook daar is hij bekommerd om de gebrekkige mensen, medebewoners, in het verzorgingshuis. In de vroege morgen van 2 juli overlijdt hij daar, dankbaar voor het zinvolle leven dat hij heeft mogen leven.

18 Juli te Weert

Richard Franciscus (Cleophas) Snoek, 92 jaar oud en 73 jaar minderbroeder.

In 1942 trad Richard in bij de minderbroeders in Venray. Vanwege de inbeslagname van het klooster verhuisde hij naar Sittard, later naar Hoogcruts en daarna naar Maastricht. In 1949 deed hij in Venray de plechtige professie. Toen werd hij voor Maastricht benoemd als schoenmaker en als koster. In 1980 verhuist Richard naar Weert, verlaat het vak van schoenmaker en gaat zorg dragen voor de tuin. Daar geniet hij als boerenzoon intens van. Grote liefde heeft hij voor de natuur, diepe bewondering voor de wonderen van het heelal. Met de communiteit verhuist hij in 1998 naar de Nassau-Dietzkazerne in Budel, om een jaar later terug te keren naar het omgebouwde klooster: zorgcentrum Hieronymus. Richard mag gaan genieten van een welverdiende rust. Met de jaren nemen zijn krachten af, zijn gezichtsvermogen wordt minder en minder, hij kan niet meer zonder rollator, later rolstoel. Hij aanvaardt dit alles zonder te klagen. Hij is dankbaar voor elke vorm van steun. En hij blijft belangstelling houden van het wel en wee van iedere broeder en van familie. Hij wordt bedlegerig, raakt uitgeput. Hij is gereed om zijn leven terug te geven aan zijn Schepper. In vrede zal hij sterven.

20 Juli te Nijmegen

Johannes Lambertus Henricus (Lambert) van Beeck, 71 jaar oud, 54 jaar minderbroeder en 34 jaar priester.

In 1961 treedt Jan in bij de franciscanen. Na het noviciaat begint hij aan zijn priesteropleiding in Venray, Alverna en de Bilt. Toen de wijdingen in zicht kwamen besloot hij als lekebroeder verder te gaan. De broeders in Indonesië vroegen hem sociaal-economisch opbouwwerk te komen doen in het bisdom Bogor. Dat heeft hij met veel toewijding gedaan, totdat hij ging beseffen: wat ik doe kunnen de Indonesiërs zelf ook. Eind 1981 keert Jan terug naar Nederland. Het wordt een innerlijke zoektocht. Het draait erop uit dat hij met een katholiek-charismatische groep in Croy gaat wonen en in Utrecht zijn theologiestudie voltooit. In 1981 wordt hij priester gewijd. Hij gaat wonen in de communiteit van Tilburg en wordt pastor in Tilburg Noordoost. In 1989 gaat hij in de kluis in Neerlangel wonen en in 1991 in Nijmegen. Intussen wordt hij een steeds meer dragende kracht in de charismatische beweging in Oost-Brabant en voor medebroeders is hij een begeleider van hen die in Megen een stille retraite willen volgen. Een luisterende metgezel voor medebroeders: dat wilde hij zijn en dat is hij geweest; en een inspirator voor velen in de charismatische beweging.

5 Augustus te Sentani

Henk van Mastrigt, 69 jaar oud en 49 jaar minderbroeder.

Na de afronding van zijn studie aan de Economische Hogeschool vertrok Henk in 1974 naar Irian Jaya, nu Papua geheten. Als econoom was hij werkzaam op het bisdom en in de orde. Daarnaast is hij binnen de orde betrokken geweest bij de opleiding van jonge broeders en was hij een aantal jaren internaatsleider. Maar zijn grote liefde betrof de biodiversiteit, in het bijzonder de vlinders in Papua. In diverse publicaties beschreef hij nieuw ontdekte soorten. Hij was enthousiast en als hij ergens voor ging, dan ook voor de honderd procent.

Al lang wist Henk dat hij een dodelijke ziekte had. Driemaal heeft hij een zware chemotherapie ondergaan, daarna kon hij weer enkele jaren vooruit. Maar de laatste keer belandde hij keer op keer in het ziekenhuis. Daar overleed hij en werd twee dagen later begraven op het kloosterkerkhof in Sentani.

16 September te Warmond

Albert (Zeno) van der Meer, 88 jaar oud, 57 jaar minderbroeder en 50 jaar priester.

Toen hij 31 jaar oud in Hoogcruts intrad bij de minderbroeders, had hij al een leven achter de rug als militair in het toenmalige Nieuw Guinea. Hij assisteerde daar als verpleger de dokter, vaak in moeilijke situaties. Na zijn priesterwijding in 1965 werd hij achtereenvolgens kapelaan te Wijchen, godsdienstleraar in Maastricht, kapelaan in Gouda. In 1981 werd hij pastoor in Hoek van Holland. Vanaf 1993 ging hij het wat kalmer aan doen en ging in Leiden wonen, waar hij nog wel in was voor assistentiewerk. In 2006 begon hij in Warmond aan zijn laatste en moeilijkste periode van zijn leven. Het werd een kruisweg toen steeds meer levensfuncties uitvielen. Zuster Dood kwam als een bevrijding.

27 September te Divinópolis (Brazilië)

Ton (Antonio-Francisco) Blankendaal, 81 jaar oud, 62 jaar minderbroeder en 55 jaar priester.

Twee jaar na zijn priesterwijding vertrok Ton in 1962 naar Brazilië. Zijn hele leven is hij een zeer betrokken pastor geweest, eerst als kapelaan later –van 1974 – als pastoor. Een grote bijdrage heeft hij gegeven aan een nieuwe pastorale aanpak in Ipatinga, waar hij samen met andere broeders woonde en werkte te midden van de armen. Een boeiende en spannende tijd was dat in zijn leven. Na zes jaar verhuisde Ton naar Boa Vista in de Amazonas. Hij zette zich daar opnieuw in voor de vorming van de basisgemeenschappen te midden van de armen. Vervolgens werd hij pastor in Jequitinhonha. Een van zijn aandachtsvelden betrof het onderwijs voor volwassenen. In 2013 verhuisde hij om gezondheidsredenen naar Divinópolis. Hij is daar onverwacht overleden.

7 Oktober te Nijmegen

Siep (Theodule) Zeinstra, 93 jaar oud, 73 jaar minderbroeder en 66 jaar priester.

Twintig jaar oud trad Siep in bij de franciscanen, in Hoogcruts. Na de plechtige professie in Alverna vervolgde hij zijn priesteropleiding in de missie van Pakistan, waar hij in 1949 werd gewijd. Zijn eerste benoeming was bij de Koli-stam in het bisdom Hyderabad. Zijn taak was: eerst taalstudie, vervolgens catechese, pastorale zorg, medische zorg, opleiding van catechisten. En hij was daarbij veel op tournee langs de Kolidorpjes, lopend, te paard of kameel, later fiets, jeep en bus. Met hart en ziel stond hij tussen de mensen. In 1991 werd hij missieprocurator en gardiaan van het Franciscan House in Karachi. Het was precisiewerk en regelmaat en dat lag hem wel. In augustus 1997, 75 jaar oud, keert hij naar Nederland terug en gaat hij wonen in de Deken Roesstraat in Utrecht. In 2010 komt hij in Alverna, Rivo Torto te wonen. Zijn gezondheid gaat steeds meer achteruit, zodat hij in Berchmanianum in Nijmegen opgenomen moet worden, waar hij vier maanden later in alle rust is gestorven.

7 Oktober te Alverna

Jo (Paduanus) van Vugt, 90 jaar oud, 68 jaar minderbroeder en 61 jaar priester.

Na het pastorale jaar in Maastricht kreeg Jo een benoeming voor het Apostolaat in Noorwegen. De eerste twee jaar was hij assistent op meerdere plaatsen, maar in 1957 werd Bergen zijn vaste plaats. Hij heeft het daar altijd naar de zin gehad. Hij kon er zich sterk maken voor de oecumene. Daarnaast werd hij rector bij een zustercongregatie, gaf godsdienstles op scholen en had goede contacten met het centrum voor sociaal werk. In 1967 kreeg hij een benoeming als pastoor in Kristiansand. Later werd hij pastoor in Frederiksstad en nog later in Tönberg. In 1988 wordt hij gardiaan in Oslo. In 1989 keert Jo terug naar Nederland, gaat in Alverna wonen en doet nog wat pastoraal werk. In 2005 verhuist Jo van Rivo Torto naar La Verna, omdat hij meer verzorging nodig heeft. Hij krijgt ruim de tijd om zich langzaam voor te bereiden op een naderend einde. Hij noemde zijn kamer de wachtkamer en Zuster Dood kwam voor hem niet onverwacht.

7 December te Koudekerk aan den Rijn

Willem (Severus) Happel, 80 jaar oud, 61 jaar minderbroeder en 54 jaar priester.

Met veel enthousiasme en grote verwachtingen heeft hij zich ingezet voor de kerk. Eerst in het liturgische pastoraat van het bisdom Rotterdam. Later volgde zijn benoeming tot jongerenpastor in het dekenaat Alphen aan de Rijn. Vervolgens was hij pastoor te Leiden Zuidwest, pastoor te Hoogmade en vicaris van Woubrugge. Tevens was hij in die jaren medewerker aan het KRO radiopastoraat en redacteur van Variant. In de laatste jaren van zijn leven werd hij opgenomen in het verpleeghuis Rhijndael. Ondanks pijn en voortgaande neergang kon hij blijven genieten van de natuur, de vogels, van muziek, van mensen om hem heen. Zijn leven heeft kwaliteit gehad tot het einde. Hij overleed in Koudekerk aan den Rijn. Hij werd begraven op het kerkhof in Hoogmade.

29 December te Nijmegen

Leo (Leonides) Soede, 83 jaar oud en 65 jaar minderbroeder.

Geboren in Amsterdam. Zijn doopnamen waren: Adrianus Louis. In 1950 trad hij in Weert in en volgde de gebruikelijke route van Weert-Alverna-Venray. In Weert en Venray was hij koster. Na de plechtige professie in 1958 werd hij koster in Megen, na drie jaar portier in Woerden, en enkele maanden later verhuisde hij naar Vorden: naast de zorg voor het huis werd hij steeds meer bejaarden- en ziekenverzorger. In 1969 werd hij lid van de Pastorale Werkgroep Oost Gelderland (Loil-Didam). In 1987 werd Leo gevraagd de communiteit van de Vermeerstraat in Nijmegen te versterken. Hij had zorg voor de broeders van de communiteit, maar ook voor het technisch onderhoud van het huis. Bijna al die jaren in Nijmegen was hij vicaris en een rustige, maar zeer gewaardeerde medewerker van de onderscheiden gardiaans. Slechts enkele maanden was hij ziek. Zuster dood kwam niet onverwacht.

31 December te Utrecht

Clemens van Weelden, 69 jaar oud, 51 jaar minderbroeder en 42 jaar priester.

Geboren in Haarlem. In 1964 trad hij in Weert in. In 1973 werd hij tot priester gewijd. Als pastor was hij werkzaam in parochies te Utrecht, Amsterdam en Heerlen en in het Ziekenhuis Sint Antonius te Nieuwegein. Daarnaast was hij pleitbezorger voor het internationale karakter van de orde. Zo was hij pastor te Brussel en pastor en gardiaan in de communiteit van de Missionszentrale in Bonn-Bad Godesberg en woonde hij enkele maanden in de noviciaatscommuniteit van Rheda Wiedenbrück.

In de provincie was hij in verschillende functies nauw betrokken bij de vorming van jonge broeders en bij de aandacht voor gerechtigheid, vrede en eerbied voor de schepping.

Na een zeer zware operatie in Bonn keerde hij in juni 2015 terug naar Nederland en ging hij wonen in de communiteit van Utrecht. Het verhoopte herstel bleef uit. Vol vertrouwen heeft hij zijn leven teruggegeven aan God, de Gever van alle goeds.

Ter nagedachtenis aan broeders overleden in: