2014

onze overleden medebroeders

2 Januari te Kerkrade

Joop (Euphronius) Sombroek, 90 jaar oud, 70 jaar minderbroeder en 62 jaar priester.

Joop werd geboren in Apeldoorn. In 1943 treedt hij in Hoogcruts in en volgt daarna de gebruikelijke route tot zijn priesterwijding in 1951. In Heerlen volgt zijn eerste benoeming tot assistent missieprocurator en met aandacht voor sociaal werk. Daarna is hij vanaf 1962 werkzaam als directeur van het St. Gerlach Instituut in Maastricht en studeert tegelijkertijd in Nijmegen sociale wetenschappen. Hij wordt docent aan de pedagogische academie in Maastricht, aan welke school hij vanaf 1971 gedurende vijftien jaar adjunct-directeur is. Hij zet zich heel bijzonder in voor het sociaal werk in Zuid-Limburg. In 1986 wordt hij daarvoor koninklijk onderscheiden. In 1991 gaat hij in Hoensbroek wonen. Vanaf zijn 80e jaar is hij nagenoeg blind en wordt daarbij uitstekend opgevangen door zijn huisgenote. Het laatste anderhalf jaar vindt hij goede verzorging in de ‘Hamboskliniek’ in Kerkrade. Hij overleed in de vrede van de Heer.

5 Januari te Sint-Truiden

Arnold (Deodaat) MEERS, geboren te Rosmeer, 92 jaar oud, 72 jaar minderbroeder, 66 jaar priester.

Tien jaar lang was hij leraar in ons college van Lokeren. Later was hij pastoraal werkzaam in Diksmuide, Hoevenzavel, Eeklo, Eversel en Tongeren. Hij was kapelaan, pastoor, leraar of beiden samen zoals in Tongeren waar hij kapelaan was in de hoofdkerk en leraar in de vakschool. Hij was daar de laatste minderbroeder in de begijnhofkerk.

31 Januari te Divinópolis (Brazilië)

Oscar (Jan) van der Neut, 83 jaar oud, 60 jaar minderbroeder en 53 jaar priester.

Een jaar na zijn priesterwijding vertrok Oscar naar Brazilië. Vrijwel heel zijn leven in Brazilië was Oscar pastor in verschillende franciscaanse parochies. Hij had goede contacten met zijn parochianen van alle rangen en standen. Trouw bezocht hij de zieken. De broederschap betekende veel voor hem en met zijn humor droeg hij daar veel aan bij. Oscar was een bescheiden mens, die niet erg op de voorgrond trad. Steeds was hij beschikbaar om te gaan waarheen zijn overste hem zond. Zijn gezondheid was nooit erg florissant. De laatste jaren ging deze echter steeds verder achteruit. Daarom verhuisde hij naar Divinópolis, waar hij nog twee jaar woonde, eer zuster dood hem kwam halen. In alle vrede en rust is hij overleden.

2 Februari te Heusden

Hubert (Eubert) BOUTSEN, geboren te Peer, 94 jaar oud, 75 jaar minderbroeder, 69 jaar priester.

Na zijn priesterwijding in 1944 was hij één jaar leraar aan ons H. Hartcollege te Heusden. Toen vertrok hij naar Kongo, waar hij op verschillende plaatsen pastoraal actief was, vooral in het onderwijs. Na de onafhankelijkheid in 1960 keerde hij definitief naar België terug. Eerst was hij aalmoezenier in de André Dumontkliniek te Waterschei, nadien bij de zusters in het kindertehuis te Zelem. Later engageerde hij zich in de parochiepastoraal te Lauw en Herstappe. Toen zijn gezondheid afnam, kwam hij op rust in onze gemeenschap van Waterschei en later in WZC Berkenbosch.

4 Maart te Divinópolis (Brazilië)

Theo (Teodoro) Verkuijlen, 75 jaar oud, 54 jaar minderbroeder en 47 jaar priester.

Na zijn priesterwijding in 1966 vertrok Theo als missionaris naar de franciscaanse provincie Santa Cruz in Minas Gerais (Brazilië). Vrijwel gedurende heel zijn werkzame leven was hij pastor in verschillende parochies (Posto da Mata, Ibirapuã, Pirapora en Divinópolis). In het pastoraat lag zijn hart. Binnen de orde heeft hij zich ingezet als gardiaan en definitor. De gemeenschap was voor hem erg belangrijk, zowel de parochiegemeenschap als de franciscaanse gemeenschap. Daar leefde hij van, daar leefde hij voor.

Na een ongelukkige val ging zijn gezondheid steeds verder achteruit. Hij stierf uiteindelijk toch nog vrij plotseling in het ziekenhuis van Divinópolis.

21 Maart te Delft

Gerhard (Humfried) de Jong, 83 jaar oud, 61 jaar minderbroeder, 53 jaar priester.

Gerhard was zijn leven lang een onvermoeibaar werker in het parochiepastoraat. Achtereenvolgens als assistent, kapelaan en pastoor werkte hij in de parochies in Drachten, Beilen, Veenhuizen, Rotterdam, Gorcum, Hazerswoude en Delft.

In 1986 werd hij in deze laatste plaats pastoor van de parochie H. Pastoor van Ars. Toen deze kerk in 1996 aan de eredienst werd onttrokken, bleef hij beschikbaar voor allerlei liturgische diensten in zorgcentra en parochies van Delft en omgeving. Met grote zorg bereidde hij altijd de liturgie voor, tot aan zijn onverwachte dood in het ziekenhuis te Delft. Na een heupoperatie werd hij een dag later

getroffen door een beroerte, die hem gedeeltelijk verlamde en het spreken onmogelijk maakte. Hij ontving de ziekenzalving, omringd door hem die hem dierbaar waren. Een dag later kwam zuster dood zich over hem ontfermen.

24 Maart te Antwerpen

Gommaar (Chrysoloog) LAMBRECHTS, uit Lier, geboren te Roosendaal (NL), 99 jaar oud, 80 jaar minderbroeder en 74 jaar priester.

Van 1941 tot 1949 was hij leraar te Lokeren en van 1950 tot 1974 leraar Frans te Heusden, waar hij samen met P. Landoald de uitgave van handboeken voor Frans verzorgde. Van 1981 tot 1989 was hij pastoor te Bevingen in een ‘kleine communiteit’. In 1990 ging hij in de vormingsgemeenschap van Brussel wonen tot 1996. Twee jaar was hij in Mortsel en verhuisde in 1998 naar Leuven. Hij stierf te Antwerpen. Een broeder met een breed interesseveld: viool, zang, fotografie, stamboomonderzoek en natuur.

1 April te Weert

Piet (Paulus) Bouman, 87 jaar oud, 64 jaar minderbroeder en 58 jaar priester.

In 1956, na zijn priesterwijding vertrok hij als missionaris naar Japan. Na twee jaar taalstudie in Tokio begon zijn pastorale werk in de pas begonnen Nederlandse missie op het eiland Hokkaido. In vier staties heeft hij daar met grote ijver gewerkt voor de weinige katholieken, maar hij onderhield goede contacten met allen die op zijn pad kwamen. Ruim 54 jaar was hij werkzaam in Japan. Om gezondheidsredenen keerde hij eind 2010 naar Nederland terug, al bleef zijn hart bij zijn trouwe vrienden in wat zijn tweede vaderland was geworden.

Drie weken voor zijn sterven heeft hij het sacrament van de zieken ontvangen. Hij was klaar om zijn leven terug te geven aan zijn schepper. Graag had hij willen sterven en begraven worden in Japan, maar hij moest zich erbij neerleggen dat deze wens onvervuld bleef. Toen mocht zuster dood komen.

1 April te Nijmegen

Wim (Wunibald) Wolke, 92 jaar oud, 70 jaar minderbroeder en 63 jaar priester.

Na zijn priesterstudie studeerde hij Engels, zowel in Engeland als in Nederland en werd leraar Engels in Megen, Oss en Kerkrade. Vanaf 1972 was hij als kapelaan werkzaam in Keijenborg en Weert. Vanaf 1979 woonde hij in Nijmegen, waar hij tot aan 1995 pastor was aan het verpleeghuis Waelwick in Ewijk. Hij bleef in Nijmegen om te rusten.

Wim was jarenlang een uitmuntende leraar in Megen waar hij ook ‘sportpater’ was. Maar zijn hart trok naar de zielzorg. Hij was gelukkig zijn capaciteiten ook op dit terrein te kunnen ontplooien. Wim had zijn vaste opvattingen over geloof en kerk. In discussies benadrukte hij de trouw aan en respect voor de kerkelijke leiders. Maar meestal luisterde hij stil naar de anderen en mengde zich weinig in de gesprekken.

20 April te Warmond

Kees (Edmund) Ammerlaan, 100 jaar oud, 81 jaar minderbroeder en 75 jaar priester.

Kees is geboren in Den Haag. In 1932 trad hij in bij de minderbroeders te Bleijerheide. In 1939 werd hij priester gewijd in Weert. Na de cursus eloquentia woonde hij van 1940 tot 1949 in Venray, waar hij rector was van St. Paschalis. Van 1949 tot 1962 was hij godsdienstleraar in Maastricht. Daarna was hij tot 1967 gardiaan in Venray. Toen vertrok hij naar Friesland als ziekenhuispastor in Leeuwarden. Na zijn emeritaat heeft hij in Utrecht en Woerden gewoond. In 2000 is hij in Warmond gaan wonen.

Zijn lange leven was rijk door het vele wat hij ontving van familie en medebroeders. En door het zeer vele wat hij gaf. Hij was ook rijk door tot het laatst toe na te denken over het mysterie van God en de bestemming van ons menselijk bestaan. Op Paasmorgen mocht hij in vrede zijn rijke leven aan de Heer teruggeven.

5 Juni te Amsterdam

Thijs (Wilhelmus) Steenkamer, 85 jaar oud, 65 jaar minderbroeder en 58 jaar priester.

Thijs is geboren in Gouda. 19 jaar oud is hij ingetreden in Vlodrop. Na zijn priesterwijding werd hij student geschiedenis in Nijmegen. Hij werd leraar geschiedenis, eerst in Megen en daarna 20 jaar in Venray. Met plezier gaf hij op uitstekende wijze les. Een korte onderbreking had hij in 1980, toen hij voor een jaar pastoor in Griendtsveen werd. In 1988 verliet hij het onderwijs en werd hij gardiaan in de Deken Roesstraat te Utrecht. Tevens vervulde hij verschillende functies ten dienste van de provincie, als notulist bestuursvergaderingen, lid commissie ouderenzorg, commissie monumentenzorg, provincie-archivaris. 12 jaar was hij gardiaan in Utrecht. In 2001 werd hij lid van de communiteit in Amsterdam, Derkinderenstraat. Vanaf dat jaar kreeg hij ook last van allerlei ziektes, meerdere operaties volgden. Hij werd steeds meer hulpbehoevend, maar als mens leed hij daar niet onder. Eind 2013 verhuisde Thijs naar het hospice Kuria in Amsterdam. Op 5 juni is hij daar in alle rust overleden.

14 Juni te Antwerpen

Marcel (Salvator) BODSON, geboren te Hasselt, 83 jaar oud, 64 jaar minderbroeder en 58 jaar priester.

In 1967 werd hij in Vaalbeek verantwoordelijk voor de jonge medebroeders in opleiding. Hij was medewerker van het SIPO, het latere CKS. Hij was visitator in Nederland, Frankrijk en Duitsland en definitor in onze provincie. In 1970-71 volgde hij de Klinisch Pastorale Vorming  (KPV) in Nederland. Met die bagage startte hij  een nieuw model van patiëntenbegeleiding in Leuven. Als KPV-supervisor heeft hij een hele generatie ziekenhuispastores opgeleid. Dat is zijn levenswerk geworden.

13 September te Sankt Vith

Arthur (Franciscus Solanus) DE RECHTER, geboren te Antwerpen, 90 jaar oud, 71 jaar minderbroeder, 63 jaar priester.

Hij was de tweede van drie broers die franciscaan geworden zijn. Reeds vroeg kwam hij in contact met kinderen die door de rechter aan de ouderlijke macht waren onttrokken. Voor hen is hij als een vader en moeder tegelijk geweest en is in Berchem een eigen huis gestart. Later schafte hij voor hen een buitenverblijf aan in Breitfeld (Sankt Vith) waar hij ook overleden is. Bovendien was hij vijftig jaar lang de mislezer bij de Gasthuiszusters van Lier in Boechout.

16 Oktober te Weert

Louis (Bonifatius) Philipsen, 82 jaar oud en 61 jaar minderbroeder.

Louis is geboren in Venlo. In 1953 is hij ingetreden in Weert. Na zijn plechtige professie in 1961 verhuist hij naar ons missiecollege te Katwijk. Toen het college twee jaar later gesloten werd verhuisde hij naar Katwijk. Hij vond er de tijd om een orgelstudie te beginnen aan het conservatorium. In 1970 begint zijn Duitse periode. Eerst in Bad Godesberg, drie jaar later gaat hij naar Herdecke, waar hij taken kreeg als koster, organist, muziekleraar en koorleider. Hij heeft dat 31 jaar met groot enthousiasme gedaan.

In 2004 kwam hij terug naar Nederland, gevraagd als organist voor de broeders in Weert. Verder stond hij op vele terreinen klaar voor de bewoners van het zorgcentrum Hieronymus. In 2009 moest hij geopereerd worden wegens darmkanker. Hij herstelde. Vijf jaar later volgden vele onderzoeken, totdat de internist een niet meer te behandelen leverkanker diagnosticeerde. Hij aanvaardde dit lot: twee weken later stierf hij in de nacht, na de avond tevoren gesmeekt te hebben: “Heer, kom mij halen”.

17 Oktober te Weert

Jan (Jacobinus) Jenniskens, 86 jaar oud, 60 jaar minderbroeder en 53 jaar priester.

Na de pastortaalcursus in Maastricht was zijn eerste benoeming als kapelaan in Drachten. In 1965 ging hij als pastoor naar de Uthof in St. Annaparochie. In 1967 werd hij pastoor van de Willibrordparochie in Beilen. Dat blijft hij tot 1980, maar in 1969 wordt hij ook deken, tot 1974. In dat jaar 1974 krijgt hij de parochie van Hoogeveen erbij. Hij wordt kanunnik van het Bisdom Groningen-Leeuwarden. Het gaat allemaal goed tot 1997. Bij een eenvoudige operatie voor galstenen gaat iets grondig fout met zeer ernstige gevolgen voor de rest van zijn leven. Lange tijd ligt hij in coma en aan het einde van het jaar gaat hij voor revalidatie naarVenlo, huize Manresa. In 1999, na terugkeer van de Weertse communiteit uit Budel, verhuist hij naar het zorgcentrum Hieronymus in Weert, In plaats van revalideren wordt het 15 jaar inleveren. Alles wat hij zo graag deed kon niet meer, mede omdat het gezichtsvermogen sterk achteruitging. Het was voor Jan een lang en moeilijk proces. Niet onverwacht kwam zuster Dood hem halen in de vroege nacht van 17 oktober. Zoals zo vaak was de dood een verlosser.

19 Oktober te Antwerpen

Medard (Silvester) DE MUNTER, geboren te Heule, 90 jaar oud, 72 jaar minderbroeder, 65 jaar priester.

In Rome studeerde hij kerkgeschiedenis en was vanaf 1953 lector kerkgeschiedenis te Sint-Truiden tot 1967. Gedurende bijna vijftig jaar was hij de nationale verantwoordelijke van de Mariale priesterbeweging, waarvoor hij tot vlak voor zijn dood zich ijverig bleef inzetten met o. m. vertalingen uit het Italiaans en maandelijkse gebedsvieringen in Antwerpen, Leuven, Diest en Sint-Truiden. Een heel streng, maar zeer vroom man.

22 November te Sassenheim

Frans (Hildebrand) Roozen, 82 jaar oud, 63 jaar minderbroeder en 56 jaar priester.

Geboren op 27 maart 1932 trad hij in 1951 in bij de minderbroeders. Hij volgt de gebruikelijke route tot zijn priesterwijding in 1958. In 1959 vertrok hij naar de missie in Papua. Met hart en ziel heeft hij daar gewerkt: in Enarotali, Waghete, Modio, Nabire, Timepa, Komopa, Sentani, Jayapura. Land en volk zijn hem altijd zeer ter harte gegaan. Hij heeft er echt pionierswerk gedaan, bouwen van kerkjes en schooltjes. Het was ‘bouwen en sjouwen’ en dat lag hem wel. Later werd hij financieel administrator van heel het Wisselmerengebied, Ook dat heeft hij van harte gedaan. 43 Jaar heeft hij in Papua als missionaris gewerkt en geleefd. Om gezondheidsredenen keerde hij in 2002 naar Nederland terug. De laatste jaren van zijn leven zijn moeilijk geweest. Hij heeft de weg van neergang en aftakeling ten einde moeten gaan. Een hersenbloeding maakte het communiceren erg moeilijk. Toch klaagde hij nooit. Hij wist zich verbonden met God, in zijn ziekte was God zijn kracht.

Ter nagedachtenis aan broeders overleden in: