2024
onze overleden medebroeders
14 februari 2024 te Hasselt,
André (Egied) Van Vlaenderen, 90 jaar oud, 65 jaar minderbroeder
André is geboren in Sint-Niklaas op 12 maart 1933. Hij trad in bij de minderbroeders op 1 maart 1958, op 24-jarige leeftijd. Van beroep schrijnwerker, maakte hij zich verdienstelijk als kok en portier in onze kloosters van Brussel, Tielt, Lokeren, Sint-Niklaas, Mortsel en laatstelijk in Hasselt. Hij was een biddend mens, leefde sober en principieel. Hij was niet altijd gemakkelijk, maar had ook vriendschappelijke contacten, die hem dankbaar waren voor zijn steun en luisterbereidheid.
Toen de gezondheid afnam moest André naar het nabijgelegen woonzorgcentrum Sint Elisabeth. Soms kon hij op een klagende manier zeggen: ‘Dat ons Heer mij toch maar komt halen.’ Maar andere keren was hij blij en dankbaar voor het bezoek dat hij ontving. Op 14 februari 2024 is hij overleden.
5 maart 2024 te Antwerpen,
Hendrik (Theobald) Stouten, 102 jaar oud, 82 jaar minderbroeder en 76 jaar priester
Theobald werd geboren op 13 januari 1922 te Rekem als oudste in een gezin van elf kinderen. In 1941 trad hij in het noviciaat en in 1948 werd hij priester gewijd. Theobald had een warm en gevoelig hart en hij heeft met al de talenten die God hem gegeven had, tot op de laatste dag gewerkt. Op vele plaatsen en in verschillende situaties heeft hij iets van Gods liefde, vriendschap, trouw en vooral Gods nabijheid zichtbaar en voelbaar gemaakt. Hij had een sterk lijf en vergat in al de drukte van zijn engagementen nooit zijn brevier en Paternoster te bidden. Theobald voelde zich gesteund door de tradities in onze Kerk, waaraan hij heel trouw bleef. Of hij nu leraar was, directeur van onze drukkerij in Mechelen, in de sociale werken van KAV, KWB, KLV, als begeleider op Lourdes-bedevaarten, of gedurende 65 jaar tot zijn 99e jaar in Weerde en enkele andere parochies als zeer geliefde zondagsonderpastoor: hij bleef opgeruimd, toegewijd, eenvoudig en sociaal. Hij was generaal visitator in de Nederlandse provincie in 1973 en vanaf 1977 negen jaar lang minister-provinciaal. Hij bleef daarna heel actief. Begin februari 2024 verhuisde hij naar woonzorgcentrum Hollebeek in Antwerpen, waar hij op 5 maart is overleden.
9 september 2024 te Oegstgeest,
Marcel (Ber) Taverne, 89 jaar oud, 68 jaar minderbroeder en 61 jaar priester
Marcel (Ber) werd geboren op 3 november 1934. Hij was de tweede zoon van de zeven kinderen van Eduard Taverne en Wilhelmina Kühne. Toen hij na zijn vooropleiding in 1956 intrad, kreeg hij als kloosternaam Marcellianus. Daarom is hij bij de meeste broeders en bij vele anderen het bekendst onder de naam Marcel. Na zijn priesterwijding komt hij al snel in Zweden terecht waar hij zijn franciscaan-zijn ten volle heeft beleefd. Het was hem op het lijf geschreven door zijn omgang met mensen en zijn grote inzet voor allerlei franciscaansgezinde projecten zoals de parochie van Linköping, het vele jongerenwerk, de voor de hand liggende oecumene en het werk voor de OFS. Na zijn zorg voor de zusters van Vadstena komt Marcel rond zijn 70e jaar terug naar Nederland waar hij vanuit Leiden, Amsterdam en Voorhout overal nog assistenties verricht – ook als geestelijk assistent van de OFS. In zijn laatste jaren woont hij in een verpleeghuis in Oegstgeest waar hij op 9 september in alle rust is overleden.
30 oktober 2024 te Leopoldsburg,
Raymond (Godebert) Elsen, 88 jaar oud, 69 jaar minderbroeder en 62 jaar priester
Op 30 oktober 2024 overleed te Leopoldsburg Pater Raymond (Godebert) Elsen, geboren te Heusden, 88 jaar oud, 69 jaar minderbroeder en 62 jaar priester. Na zijn priesterwijding was hij godsdienstleraar eerst in Ronse en nadien te Sint-Truiden. Toen werd hij kapelaan in de parochie te Heusden-Berkenbosch, waar hij met enkele confraters na het concilie een pilootkerk uitbouwde. Nadien werd hij kapelaan in de Kristus Koningparochie te Waterschei. In 1985 verhuisde hij naar Leopoldsburg waar hij 39 jaar pastoor was tot besloten werd om de kerk te sluiten en af te breken, waar hij erg heeft onder geleden. Hij was een zeer gewaardeerde pastoor die veel zorg droeg voor de vieringen en bouwde aan verbondenheid. Een warme en hartelijke mens.
30 oktober 2024 te Belo Horizonte,
Fred (Joël) Postma, 95 jaar oud, 75 jaar minderbroeder en 68 jaar priester
Fred was 20 toen hij in 1949 intrad bij de franciscanen. In 1954 legde hij zijn professie af en hij krijgt dan de naam Joël. Twee jaar later wordt hij priester gewijd. Klaar om te vertrekken naar Brazilië krijgt hij plotseling de opdracht om een opleiding te volgen aan de kerkmuziekschool. Het heeft zijn verdere leven in sterke mate bepaald. Uiteindelijk vertrekt hij in 1959 en wordt dan magister cantus in Divinopolis. Vijf jaar later wordt hij dan overgeplaatst naar het kleinseminarie in Santos Dumont als muziekleraar, maar tevens geeft hij Engelse les en godsdienst. Hier voelt hij zich thuis. Hij krijgt naam als musicus en wordt in 1984 aangesteld als lid van de liturgiecommissie van de Braziliaanse bisschoppenconferentie. Hij verhuist dan voor 13 jaar naar Brazilia. Fred heeft zich met hart en ziel ingezet voor de muziek in de volkstaal. Nationale zangbundels verschenen er van zijn hand. Hij verzorgde ook muziekcursussen. Na die periode mag hij weer terug naar zijn geliefde Santos Dumont. Het gaat hem aan zijn hart dat het aantal leerlingen sterk terugloopt. Hij blijft daar totdat hij meer verzorging nodig heeft en verhuist dan in 2022 naar Carlos Prates. Zijn franciscaanse bezieling vertolkte hij in een aantal cantates zoals “O Peregrino de Assis”, de pelgrim uit Assisi. Bescheiden en innemend leefde hij te midden van zijn medebroeders, was hij betrokken bij zijn familie. Op 95-jarige leeftijd mocht hij zijn leven teruggeven aan de Heer die hij nog op hoge leeftijd geprezen had in zijn cantate “Louvores de Ermao Francisco”
