“Jongeren durven gewoon op de rem te trappen”
Interview met jongerenwerker Bianca Akkermans
De rooms-katholieke kerk viert vandaag, zondag 23 november 2025, het hoogfeest van Christus Koning én de 40e Wereldjongerendag in de bisdommen. Tijd voor een gesprek met Bianca Akkermans, jongerenwerker bij het Franciscaans Jongerenwerk (FJW).
Jongerenreis 2025,
klooster conventuelen, Assisi
Is er een bepaald type jongeren dat zich aangetrokken voelt tot het geloof?
“Nee, de groep jongeren die ik ontmoet in het jongerenwerk, is heel divers. In het gemêleerde gezelschap van bijvoorbeeld de Rome-reis was er een heel ontspannen sfeer waar iedereen zichzelf kon zijn – en toevallig waren ze ook allemaal gelovig. Dat idee. Af en toe zie ik ook wel jongeren die er heel erg mee bezig zijn en dat ook uitstralen, maar bij de meesten is dat helemaal niet zo. Als je ze op straat tegenkomt, verwacht je niet direct dat ze gelovig zijn.”
Wat zoeken en vinden jongeren in de kerk?
“Het is voor jongeren heel belangrijk om te weten dat ze ‘het goed doen’, dat ze de juiste keuzes maken, dat ze een goed mens zijn. In het geloof en in de kerk vinden ze de kaders waar ze behoefte aan hebben. Het valt me op dat ze veel aandacht hebben voor de theologie en de liturgie. Logisch, want ze zoeken houvast én veel van hen hebben van huis uit weinig of niets van religie meegekregen. Dat nieuwe geloof willen ze dus helemaal ontdekken. Tegelijkertijd zie ik dat de diaconie, een wezenlijk onderdeel van het geloofsleven, eigenlijk heel weinig aandacht krijgt.”
Hoe komt dat, denk je?
“Ik denk dat bijvoorbeeld de liturgie heel concreet is: dit is hoe het hoort, we doen dit op deze manier, je houdt je handen zó als je ter communie gaat. Wil je meer over theologie weten, dan schuif je aan bij een workshop of college, of je leest er bijvoorbeeld over. Diaconie vraagt meer, ook qua denkwerk: wat ga je doen en voor wie, op welke manier? Waar ga je bijvoorbeeld vrijwilligerswerk doen en hoeveel uur, wanneer doe je ‘genoeg’? En wie bepaalt dat eigenlijk? Het is zeker geen onwil, maar het is in zekere zin gewoon lastiger, ongrijpbaarder.”
Wat heeft de franciscaanse spiritualiteit jongeren te bieden?
“Ik denk dat dat een stuk eenvoud is, dat je mag weten dat er niets mis is met een eenvoudig leven. Dat niet alles wat kán, ook moet. Je legt jezelf van alles op, misschien doet de buitenwereld er zelfs nog een schepje bovenop, maar moet dat ook echt? Stel dat je de doelen die je jezelf oplegt, niet haalt, wat dan? Ben je dan een minder goed mens? Ik weet niet of wat ik nu ga noemen iets specifieks franciscaans is, maar ik denk aan het idee dat je zonder oordeel naar jezelf en naar de ander mag kijken. Dat je gewoon jezelf mag zijn. Dat ook je ervaringen er mogen zijn: als jij iets op een bepaalde manier ervaart, dan is dat oké.”
Wat zouden oudere generaties kunnen leren van de jongeren van nu?
“We hebben de wereld met zijn allen heel snel gemaakt. Zeker voor jongeren zijn er ontzettend veel keuzes. Wat ik zo mooi vind, is dat juist zij ontzettend goed in staat zijn om aan te geven dat ze overprikkeld zijn – en vervolgens in alle openheid aangeven dat ze even een stapje terug doen. Tijdens de Rome-reis hadden we een vrij vol programma, en af en toe zei iemand gewoon ‘dat onderdeel trek ik niet, ik blijf een dagje op de slaapplek’. Ik vind dat heel krachtig. Zelf heb ik altijd geleerd dat ik niet moet zeuren, dat ik door moet zetten, enzovoorts. Jongeren daarentegen durven gewoon op de rem te trappen.”
Simone Ooms
Rondeleiding jongeren in het klooster
van de franciscanen in Megen
