Vahe Baghdasaryan in gesprek met interviewster Erica op ’t Hoog.
Vrede, veiligheid en verbinding
Stichting ‘Vrede aan dit huis!’ biedt vluchtelingen en anderen een plek van hoop
In Diemen, aan de rand van Amsterdam, is een bijzondere beweging ontstaan. Vanuit een klein kantoor werkt een groep mensen met hart en ziel aan het herstel van de innerlijke kracht van vluchtelingen en anderen. De stichting ‘Vrede aan dit huis!’ biedt een veilige plek waar mensen niet alleen worden opgevangen, maar ook werkelijk worden gezien, gehoord en ondersteund. Bijzonder aan het initiatief is dat er een franciscaanse geest waait.
Vahe Baghdasaryan
“Veel vluchtelingen zijn de verbinding met hun innerlijke krachtbron kwijtgeraakt”
De stichting werd opgericht op initiatief van Vahe Baghdasaryan, een Armeens theoloog en religiewetenschapper die zelf jaren van vervolging en gevangenschap doormaakte vanwege zijn christelijk geloof. Na zijn vlucht kwam hij in Nederland in contact met zuster Angela Holleboom van de clarissen in Megen. Via haar ontmoette hij broeder Fer, die direct geraakt werd door Vahe’s kracht, spiritualiteit en zijn visie op begeleiding van vluchtelingen.
Samen met anderen besloten zij twee jaar geleden een stichting op te richten om het werk van Vahe verder te ontwikkelen en structureel te ondersteunen. “Wat Vahe doet, raakt de kern van de franciscaanse spiritualiteit,” vertelt broeder Fer. “Franciscus keek naar mensen met liefdevolle aandacht, vooral naar de meest kwetsbaren. Vahe werkt precies zo.” Inmiddels is Fer voorzitter van het stichtingsbestuur
De 12-stappenmodule
Centraal in het werk van ‘Vrede aan dit huis!’ staat een door Vahe ontwikkelde methode: de 12-stappenmodule. Deze biedt vluchtelingen een cultuur-sensitieve, spirituele én praktische ondersteuning, met ruimte voor reflectie, ademhaling, meditatie, gesprek en beweging. Vahe legt uit: “Veel vluchtelingen zijn de verbinding met hun innerlijke krachtbron kwijtgeraakt. Ze leven in onzekerheid, zijn getraumatiseerd. Ze hebben zorgen over de familie en vrienden die zij achterlieten en de onzekerheid over hun toekomst is groot. Met deze methode help ik hen om opnieuw contact te maken met zichzelf, met hun behoeften, met hun levens- en zinsvragen.”
De module bestaat uit twaalf sessies waarin deelnemers – individueel of in groep – werken aan hun herstel, vaak letterlijk met alle zintuigen. Naast gesprek en reflectie zijn er ook praktische oefeningen, zoals wandelen, ademhalingstechnieken en creatieve opdrachten. Een voorbeeld: deelnemers krijgen de opdracht om dagelijks een korte wandeling te maken en drie mooie dingen te fotograferen. Zo wordt de smartphone, die anders vaak alleen spanning veroorzaakt door het volgen van zorgelijk nieuws uit het thuisland, een hulpmiddel voor aandacht en positiviteit.
Franciscaanse steun
Broeder Fer, zelf al jaren actief in het religieuze en maatschappelijke veld. was onder de indruk en zag direct de waarde van Vahe’s benadering. “In Nederland zijn geestelijk verzorgers actief in ziekenhuizen, gevangenissen en instellingen,” zegt Fer, “maar nauwelijks in de vluchtelingenopvang. Dat is eigenlijk onbegrijpelijk. De nood is daar zo hoog.”
De franciscanen besloten hun schouders onder het project te zetten. Niet alleen moreel, maar ook financieel: met hulp van de orde, de KNR-PIN en andere fondsen kon de stichting worden opgericht en kreeg Vahe een kleine, betaalde aanstelling. “We geloven in wat hij doet,” zegt Fer. “Hij brengt vrede, letterlijk. En dat sluit aan bij alles waar wij als franciscanen voor staan.”
Fer prijst niet alleen Vahe’s inhoudelijke werk, maar ook zijn verbindende kracht. “Hij spreekt meerdere talen, begrijpt verschillende culturen en weet mensen écht te raken en met elkaar te verbinden, ook in het sociale domein en de leefomgeving. Hij is geen hulpverlener in de klassieke zin, maar een hoopgever. Dat is misschien wel het mooiste wat je voor een ander kunt betekenen.”
Hoop in de praktijk
Dat de aanpak werkt, blijkt uit de resultaten. Zo’n 70% van de deelnemers aan het programma vindt na verloop van tijd weer structuur en zingeving in hun leven – sommigen vinden werk, anderen hervinden hun motivatie om te studeren of vrijwilligerswerk te doen. Maar vooral: ze hervinden zichzelf.
Broeder Fer herinnert zich een vrouw die ernstig depressief was opgenomen in een GGZ-instelling. Vahe nam haar mee naar buiten, waar ze samen zaden uit haar geboorteland zaaiden in de tuin van de instelling. “Die symbolische daad bracht haar terug bij zichzelf,” zegt Fer. “Het was het begin van herstel. Zoiets is onbetaalbaar.”
De module besteedt ook aandacht aan privacy, veiligheid en vertrouwen. “Pas als iemand zich veilig voelt, kan er heling plaatsvinden,” aldus Vahe. “We beginnen elk gesprek met een check-in: hoe zit je erbij? En we sluiten af met: wat neem je mee? Zo wordt elke stap bewust gezet.”
Verbinding met de buurt
De stichting werkt niet alleen voor, maar ook mét de omgeving. Naast de begeleiding van vluchtelingen zet ‘Vrede aan dit huis!’ zich ook in voor kwetsbare mensen in het sociale domein en voor mensen in de buurt. Fer: “We organiseren multiculturele bijeenkomsten, zoals gezamenlijke iftars tijdens de ramadan, een paasviering, het hindoeïstische holifeest en Bevrijdingsdag. Als mensen elkaar leren kennen, verdwijnt het wantrouwen. Er ontstaat veiligheid en verbondenheid.”
Zo groeit de sociale samenhang in de wijk. Door taalmaatjesprojecten, ontmoetingen en gezamenlijke activiteiten worden vluchtelingen én buurtbewoners sterker. Ouderen raken minder eenzaam, kinderen leren elkaars culturen kennen, vrijwilligers ontdekken een nieuwe vorm van zingeving.
Grote dromen
Hoewel de stichting nu nog klein is, heeft Vahe grote dromen. Franciscus en moeder Theresa neemt hij tot voorbeeld. “Ik hoop dat dit model op meerdere plekken in Nederland, en zelfs daarbuiten, kan worden uitgerold,” zegt hij. “Er zijn zoveel vluchtelingen die niet alleen fysieke opvang nodig hebben, maar ook geestelijke zorg, aandacht en hoop. We kunnen veel meer betekenen dan we denken.”
Op dit moment is Vahe de enige betaalde kracht binnen de stichting, maar er is een groeiende groep vrijwilligers die zich inzet. Naast de leden van het bestuur. Met extra financiering hoopt men in de toekomst meer mensen in dienst te kunnen nemen en ook andere geestelijk verzorgers te trainen in de 12-stappenmethode.
Broeder Fer blijft zich onverminderd inzetten voor dat doel. “We mogen als samenleving de geestelijke kant van zorg niet vergeten. Zeker niet bij mensen die zoveel hebben meegemaakt. Vahe brengt iets bijzonders in het werk: liefde, geloof en aandacht, precies zoals Franciscus het zou willen.”
Hoopgevers
Misschien zegt Vahe het zelf nog wel het mooist: “Wij zijn geen hulpverleners, wij zijn hoopgevers. Als je mensen helpt om de hoop in hun hart weer aan te wakkeren, dan kunnen ze weer verder. Niet omdat wij het oplossen, maar omdat zij zélf weer kracht vinden. Dat is het mooiste wat er is.”
Dit is een ingekorte en bewerkte versie van het interview met Vahe en Fer dat verscheen in KNRbulletin, nr. 2, 2025, door Erica op ’t Hoog.
Meer informatie: www.vredeaandithuis.nl
Vahe Baghdasaryan en broeder Fer.
