Franciscus roept de elementen op om door hun bestaan God te loven en te prijzen. Hij volgt daarmee de opzet van het Bijbelse scheppingsverhaal. Na de schepping van het heelal met zon, maan en sterren volgt nu de inrichting van de wereld met de vier elementen: wind, water, vuur en aarde. Ook die zijn door Hem in het leven geroepen en worden daarmee broeders en zusters van elkaar. Opvallend is dat hun alleen goede eigenschappen worden toegedicht. Duidelijk moge zijn dat de Schepper alles goed heeft gemaakt en daarvan getuigen de karaktertrekken die horen bij de elementen.

Broeder wind en de lucht zijn transparant en houden het leven in stand; zuster water is helder en eenvoudig, voor veel te gebruiken en heel kostbaar; broeder vuur is aantrekkelijk met zijn dansende vlammen, robuust en soms angstaanjagend; en zuster moeder aarde staat ons volledig ten dienste door leven te geven aan alles wat groeit en bloeit.

En dan is de schepping bijna compleet. Het mag wonderbaarlijk genoemd worden dat Franciscus op het einde van zijn leven, terwijl zijn lichaam hem zo vaak in de steek laat, positief kan blijven spreken over alles wat hem omgeeft. Het maakt ons heel duidelijk dat de Heer van de schepping en alles wat Hij heeft gemaakt voor Franciscus zijn uitgangspunt en zijn levensdoel is. Op Hem kan hij zich helemaal verlaten.

Ben van Bronkhorst ofm

Dit artikel verscheen eerder in het magazine Minderbroeders Franciscanen, nr. 3, 2025.