Wij melden met droefheid het overlijden van broeder Ed (Eduardo) Metz.

Eduardus Bernardus Maria Metz werd geboren te Steenderen op 22 oktober 1939 als kind van Antonius Metz en Hendrika Veenhuis. Hij trad in bij de minderbroeders op 7 september 1958 en deed zijn eeuwige geloften op 8 september 1962. Op 14 juli 1966 werd hij priester gewijd.

Na zijn priesterwijding in 1966 vertrok Ed naar Brazilië. 47 jaar was hij daar met hart en ziel missionaris. Hij werkt als pastor in de krottenwijken, is voortrekker in basisgemeentes, heeft contacten met de Beweging van Mensen zonder Land en werkt in de scholing van jeugd en jongeren. Binnen de franciscaanse broederschap is hij actief betrokken bij de vorming van jonge broeders en vervult hij meerdere bestuurlijke taken. . Hij was gardiaan in Alocobaca, Jeqintinhonha en Teixera de Freitas, vice-provinciaal van 2001 tot 2007 en visitator van de Nederlandse provincie in 2007.

O, mensen! We weten hoe eindig we zijn, maar de waarheid is dat we nooit echt voorbereid zijn op afscheid. De pijn van het verlies is reëel, maar nog sterker is de dankbaarheid die uit ons hart stroomt voor de kans om met zo’n unieke man te hebben geleefd.

Zijn profetische rusteloosheid is in ons geheugen gegrift. We herinneren ons nog dat hij in het postulaat in São João del Rei de jongeren vroeg: “Als de MST (Beweging van Mensen zonder Land) hier nu zou komen, wat zouden we dan doen, mensen?! Zouden we ze te eten geven, of zouden we de politie bellen?” Een eenvoudige vraag die een hart onthulde dat altijd gericht was op de allerarmsten en ons uitdaagde om uit onze comfortzone te stappen.

Zijn leven was een levend evangelie, geschreven in de eenvoudige gebaren van het dagelijks leven. Zijn broederlijke zorg, soms onhandig, maar altijd oprecht, toonde zich ook in de eenvoudigste momenten. Zoals die keer in Alcobaça, toen hij een medebroeder meenam om garnalen te proeven – och! Mensen! Een biertje kon niet ontbreken! En toen hij zag dat het verkeerd viel, rende hij in paniek naar de ober, doodsbang, om hulp te vragen: “Maar mensen toch! Wat is er aan de hand?”

Och mensen! Geconfronteerd met jouw heengaan, zijn onze harten een mengeling van verlangen en diepe dankbaarheid. We prijzen God, niet voor het afscheid, maar voor het prachtige “ja” dat broeder Eduardo elke dag van zijn lange leven uitsprak. Een ja, dat zich ontvouwde in de totale gave van zijn missie, een gave die speciaal gericht was op de provincie Santa Cruz, maar waarvan de vruchten van liefde zich verspreidden over Minas Gerais, Zuid-Bahia, en ver voorbij elke grens.

Och mensen! Moge onze dankbaarheid je nu op de een of andere manier bereiken in de vrede en het eeuwige licht van uw Schepper, waar je zeker met een glimlach de stem van de Heer hoort: “Kom, goede en trouwe dienaar!”

Och, wat een prachtig volbrachte missie! Rust zacht, broeder Eduardo.

In 2013 keert hij terug naar Nederland waar hij achtereenvolgens woont in Delft, Nijmegen en Wijchen. Ook dan blijft hij een animator voor groepen die zich door Franciscus laten inspireren. Ondanks zijn toenemende lichamelijke beperkingen blijft hij een tevreden mens, soms wat onhandig, maar graag gezien door zijn broeders en geliefd in de kring van zijn familie.

Wij nemen afscheid van Ed in een eucharistieviering op vrijdag 5 september om 14.30 uur in de H. Jozefkerk, Heumenseweg 34 te Alverna/Wijchen. Daarna zullen we hem op het kerkhof van de broeders toevertrouwen aan onze zuster moeder aarde.

Voor aanvang van de viering is er in de kerk vanaf 14.00 uur gelegenheid tot een persoonlijk afscheid. Na afloop bent u van harte welkom in restaurant Sterrebosch, Kasteellaan 6 te Wijchen.