Toen wij voor het kloosterweekend via school aankwamen in het franciscanenklooster in Megen merkte ik meteen hoe anders het was dan het dagelijkse leven. Er was geen haast en geen druk, er was vooral rust. We begonnen met een rondleiding en we maakten al een beetje kennis met de manier waarop de broeders leven. Wat me meteen opviel, waren hun momenten voor gebed.

Ik vond de eucharistieviering in de kloosterkerk erg bijzonder. Ik wist vooraf nog niet goed wat ik hiervan kon verwachten, maar het was indrukwekkend om te zien hoe de broeders op deze manier elke dag samenkomen om stil te staan bij hun geloof. Die rust en toewijding vond ik mooi om mee te maken.

Ook het ‘stil bordgesprek’ maakte indruk. Op een krijtbord schreven we, zonder te praten, antwoorden op de vraag: “Wat heb ik écht nodig?” Veel van ons vonden het eerst moeilijk om iets op te schrijven, maar uiteindelijk heeft toch iedereen meegedaan. De stilte maakte het gesprek bijzonder. Op deze manier kun je beter nadenken over je antwoord. Niemand onderbreekt je of heeft meteen een oordeel. Daardoor durfde iedereen open te zijn.

Op de laatste avond speelden we het spel ‘Kaarten op tafel’. We kozen ieder een kaart met een afbeelding en vertelden om beurten waarom we die kaart gekozen hadden. Het werd al snel een heel open en emotioneel gesprek waarin we elkaar beter leerden kennen.

Wat ik meeneem uit deze dagen? Het besef hoe waardevol stilte is en hoe fijn het is om ook vaker stil te staan bij wat we meemaken. Het was heel fijn om even helemaal uit de drukte van het dagelijkse leven te stappen en een paar dagen in rust te leven.

Nienke Disveld

Dit verslag verscheen eerder in het magazine Minderbroeders Franciscanen, 2025, editie 2